W niedzielę 11 lipca 1943 roku oddziały UPA dokonały skoordynowanego ataku na 99 polskich miejscowości na Wołyniu. Było to apogeum mordów prowadzonych od lutego 1943 roku do wiosny 1945 roku. Badacze obliczają, że tylko tego jednego dnia mogło zginąć ok. 8 tys. Polaków – głównie kobiet, dzieci i starców. Ludność polska ginęła od kul, siekier, wideł, noży i innych narzędzi, nierzadko w kościołach podczas Mszy św. i nabożeństw. Powszechnie przyjęło się, że 11 lipca obchodzona jest rocznica zbrodni wołyńskiej.
Zbrodnie przeprowadzili nacjonaliści ukraińscy z OUN i UPA na ludności polskiej Wołynia, Galicji Wschodniej, a także części Lubelszczyzny, Podkarpacia i Polesia. Szacuje się, że w jej wyniku w latach 1943–1945 zamordowano ok. 100 tys. Polaków. Przebieg i sposób dokonania rzezi – uznawanej przez pion śledczy IPN za ludobójstwo – odzwierciedlał planowość, organizację i bezwzględność procesu depolonizacji ziem zamieszkanych wspólnie przez Polaków i Ukraińców.
22 lipca 2016 Sejm RP ustanowił 11 lipca Narodowym Dniem Pamięci Ofiar Ludobójstwa
dokonanego przez ukraińskich nacjonalistów na obywatelach II RP.
Obchody 77 rocznicy zbrodni wołyńskiej w Elblągu zorganizowało Stowarzyszenie im. gen. bryg. Bolesława Nieczuja-Ostrowskiego. Podczas uroczystości obecni byli ocaleni z Wołynia pan Stanisław Soroczyński oraz pan Witold Grodziewicz. O godz. 18:00 w katedrze Św. Mikołaja w Elblągu ks. biskup Jacek Jezierski odprawił Mszę Św. w intencji ofiar rzezi.
